We hebben het geluk gehad Chella gedurende een 12-tal jaar te mogen kennen en ermee te kunnen samenwerken. Steeds in het belang van zijn dorpsgenoten en vooral in het belang van de kinderen.
Mijn eerste ontmoeting met Chella zal ik nooit vergeten. Na een cultuurshock om "U" tegen te zeggen ontmoetten we hem op de luchthaven van Chennai. Zijn warme hartelijkheid deed me alle narigheid van de voorbije dag vergeten en ik was "in love" met India. Na een mooie vakantie in Kerala en Tamil Nadu gingen we de grote tempel van Madurai bezoeken. Daar waren we op een half uur rijden van Chella zijn dorpje Eraniyam.
Op zijn uitnodiging gingen we natuurlijk op bezoek bij hem thuis en bezochten ook het dorpje en het toenmalig schooltje.
Op dat moment werd Casa 93 vzw geboren zoals het nu nog bestaat en functioneert. Alléén nu zonder Chella. Chella was de Indische motor van ons project. Hij kon ons motiveren en in overleg met hem konden we heel veel bereiken.
Chella had ook een gezonde vorm van koppigheid. Wat moest gebeuren zou ook gebeuren.
Afgelopen januari vertelde hij ons privé hoe gelukkig hij was met hetgeen hij had kunnen doen met zijn leven. Vanwaar hij kwam en waar hij stond. Hij wist heel goed dat hij dit deels aan ons te danken had. Achteraf leek dit wel een soort testament te zijn.
Het was een voorrecht jou te mogen kennen, dear friend.